بیدار می شوی و صبحت را با غروب خورشید افطار می کنی. بکارت چراغ های اتاق که حفظ شود ، یعنی امروز هوا حال دیگری دارد و حالت هوای دیگری ، هفت طبقه هم که بالا بروی برای لمس خورشید باز دستت سرد است و نگاهت سرد است و آسمان هم هرچقدر که نارنجی بکند خودش را باز کلاغ ها از سیاهی خودشان توبه نمی کنند و تو می مانی و یک شهر ، که آی... منم... اینجا ، در این جزیره ی هفت طبقه که نه امید رسیدن قایقی هست نه بطری ای که دلتنگی های جزیره را جا بدهم آن تو و رویش بنویسم در جای سرد و خشک و بدور از بغض باز شود. و بنویسم لطفا در هنگام خواندن قدم بزنید. هوای حوصله که ابری باشد دلت می خواهد بنویسی اصلن دلت می خواهد شاعر باشی که شاعر که می شوی خیال تو یعنی حکومت دوست.
پ ن : باشد اینجا صرف بودن
پ ن 2 : امروز تلویزیون برادر را نشان می داد با شعرهایش
آدم گاهی به نوشتن عادت می کند گاهی به ننوشتن و حال و هوای این روزهای من بیشتر در به دومی شبیه است. اما چنان نماند و چنین نیز هم نخواهد ماند قطعا و یقینانا ادامه باید خوب باشد تا سال نو اتفاقات نویی رخ خواهد داد ایف گاد وانتس.